-
1 powód
I -odu, -ody; loc sg - odzie; m( przyczyna) cause; ( uzasadnienie) reasonII -oda, -odowie; loc sg - odzie; m; PRAWOz powodu — +gen because of, due to
* * *mi-o- Gen. -u pl. -y1. (= przyczyna) cause ( czegoś of sth); reason ( czegoś for sth); nie dać komuś powodu do gniewu give sb no reason to be angry; mieć powody do obaw have cause for concern; nieobecny z powodu choroby absent due to illness; mieć powody, by coś zrobić have just cause to do sth, be justified in doing sth.2. (= uprzęż) harness.mp-o- Gen. -a pl. - owie prawn. plaintiff; Br. (zwł. w sprawie rozwodowej) petitioner.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powód
См. также в других словарях:
powód — m IV, D. powódwodu, Ms. powódwodzie; lm M. powódwody 1. «przyczyna, racja; pobudka» Błahy, dostateczny, istotny, prawdziwy, ważny powód. Powód niezadowolenia, gniewu. Powód do rozmowy, do rozwodu, do wdzięczności, do zobaczenia się z kimś. Dać… … Słownik języka polskiego
